Ik ben een hsp'er: iemand die hooggevoelig is. Prikkels komen bij mij harder binnen en ik heb meer tijd nodig om dingen te verwerken. In deze blog ga ik verder uitweiden over hoe mijn babytijd was, maar ook de eerste jaren van de basisschool. Dit bestaat grotendeels uit de verhalen die ik van mijn moeder heb gehoord aangezien ik dit niet kan herinneren.
Als baby was ik een huilbaby. Ik huilde gemiddeld 17 uur op een dag. Mijn ouders hadden geen idee wat er met me was. Ik was hun eerste kind en ze waren erg bezorgd over wat er was. Behalve dat ik een huilbaby was, kwam niemand met een oplossing van wat er was. Ze kregen wel door dat ik niet over bepaalde dingen kon: een middagje weg betekende drie dagen lang huilen en nauwelijks slapen. Even de deur van de slaapkamer open doen als ik lag te slapen en ik zette het op een huilen. Bestek op tafel leggen, hoe zachtjes dan ook, liep uit op uren huilen. Wandelen met de kinderwagen was geen feest. Zolang de kap omhoog was en niemand in de kinderwagen keek, was het prima, maar deed iemand dit wel, dan was ik helemaal over de toeren. Ook de kap naar beneden kon niet, dan zag ik te veel en was het huilen geblazen. Dit hadden mijn ouders na een tijdje wel door en ze voorkwamen dit zo veel mogelijk, maar helemaal lukt niet. Destijds had het ook nog geen naam. Mijn ouders wisten dat er wat was, maar het had geen naam. Ook in de jaren erna bleef ik erg gevoelig. Als de sfeer in huis gespannen was of ik was weggeweest, dan was ik erg van streek. Ik schrok snel en was geen blije baby. Ook als peuter was het niet veel veel beter. Veel lawaai kon ik niet hebben, drukke dingen ook niet. Het bleef lastig.
De eerste jaren op school was het ook niet veel beter. Ik bleef snel overprikkeld. Maar mijn moeder kreeg iets meer rust omdat ik niet meer hele dag thuis was. En ook school wende. Ik had op school nooit veel vrienden. Ik kon met iedereen overweg, maar er waren maar twee of 3 waar ik echt mee om ging. Al snel bleek ik wel creatief. Ik vond het leuk om te knutselen en ook lezen en schrijven vond ik leuk, ook al was ik hier niet meteen goed in. Vooral schrijven en lezen zijn nog altijd hobby's van mij.
In een volgende blog zal ik doorgaan over hoe ik mijn schooltijd beleefde en wat ik zelf deed om overeind te blijven in een wereld die geregeerd wordt door prikkels en indrukken.