Het was eindelijk zover. Ik ben getrouwd! Na maanden plannen en ermee bezig zijn, was het nu zover.
Met Martin ben ik getrouwd in de Orchideeënhoeve in de vlindertuin. Dat is echt een prachtige locatie om te trouwen. Vlinders vliegen er rond en als je getrouwd bent, mag je er samen met je, dan, echtgenoot, twee vlinder loslaten. De ceremonie is in een grot die uitkijkt op de vlindertuin. De vlinders vliegen er gewoon tussen door. Heel leuk! We waren beide wel erg gespannen. Zeiden allebei te vroeg ja en hebben ook nog gelachen ook. Zodra we ja hadden gezegd, was de spanning er af. We hebben een handtekening gezet samen met de getuigen. Mijn getuige was mijn broertje en Martin's getuige was zijn beste vriend.
Daarna hebben wij een lunch gehad. Dit was ook nog in de Orchideeënhoeve en hier hebben we heerlijk gegeten. Sandwiches met van alles erop. Vond je het één niet lekker, dan kon je zo een ander kiezen. Ook dat zag er goed uit en smaakte zeer goed.
Tijdens de lunch las mijn moeder met mijn moeder een korte tekst voor. Dit ging voornamelijk over mijn vader. Zoals eerder vermeld is hij overleden toen ik acht jaar was. De dag, 13 april is ook zijn verjaardag. Het is voor mij een speciale datum en daarom wilde ik deze datum ook graag. Mijn moeder schoot al vrij snel vol. Mijn vader had geen problemen met dat hij zou overlijden, hetgeen wat hem moeite koste was het besef dat hij niet bij dit soort dingen zou zijn. Mijn trouwen, als ik kinderen zou krijgen, dat soort situaties. Daarmee had hij moeite. Ik kreeg van hieruit ook een cd-rom met drie filmpjes waaronder een filmpje van mijn vader. Dit was voor mij ook wel een moeilijk moment, maar ik ben ze ontzettend dankbaar voor dit cadeau.
Het leuke van zo'n locatie is toch wel dat je door wildvreemde mensen aangesproken word die je feliciteren. De Orchideeënhoeve is namelijk gewoon open voor bezoekers tijdens de bruiloft. Ze kunnen op dat moment niet in de grot komen waar de ceremonie is. Dat is namelijk afgezet met een touw. Ze kunnen een paar dingen zien, maar het bruidspaar niet. Het is ook best grappig dat wildvreemde mensen foto's zitten te maken van jou. Dat iedereen je feliciteert is apart, maar ook wel heel leuk, maakt de dag nog specialer.
Na de lunch hadden wij even een uurtje rust. Samen met Martin, een goede vriendin van mijn
moeder, mijn moeder en nog twee anderen bleven we op de plek waar we hadden geluncht. Hier hebben we gepraat. Om 3 uur kwam de fotograaf en hebben we foto's gemaakt buiten op het terrein van de orchideeënhoeve. Ook erg leuk! Maar tijdens het klimmen op de trouwauto (een DAF 45, wegsleep-auto) kreeg ik zwarte vet in de jurk! Oeps! een witte jurk zwart. Shit. Maar we hebben het snel eraf gehaald. Op den duur stonden we met 3 man erop te poetsen. Het was daar niet helemaal op te lossen, maar 's avonds bij Martin's ouders thuis gelukkig wel.
's Avonds nog een dans gedaan. Wat waren wij gespannen daarvoor zeg! Waren bang dat het niet goed zou gaan of dat we het niet meer zouden weten, maar het ging goed. Mensen waren erg onder de indruk. Wij waren alleen maar gespannen en waren ontzettend opgelucht. Het ging ook best goed. we waren iets te snel, maar dat hebben we goed opgelost. Mensen merkten niks. 's avonds hele leuke cadeau's gehad en iedereen even kort gesproken.