Hallo iedereen!
Zoals bij de meesten bekend is, ben ik inmiddels bijna drie maanden in het leven van papa en mama aanwezig en ik heb hun leven op de kop gezet. Maar aangezien niet iedereen mij kent en ik toch wel een belangrijke rol speel in mijn bloggende mama's leven, moet ik me nu toch maar eens vootstellen.
Ik ben Damian Johannes van der Wal. Ik ben 22 april alweer 3 maanden oud. Zo jong als ik ben, heb ik al verschillende hobby's die ik nu heel leuk vind: mijn handjes bekijken. Die zijn echt geweldig. Ze bewegen alle kanten op en ik heb nog geen idee hoe dat kan. Als ze in mijn mond terecht komen, smaken ze ook nog eens heerlijk en kan ik lekker sabbelen. Het smaakt beter dan mijn speen. Ik ben ook sterk, want als je iets in mijn handje houd, laat ik niet meer los.
Wat ik sinds een week ook heel leuk vind is om belletjes te blazen, alleen haalt iedereen het altijd weer weg! Maar ik maak ze dan gewoon opnieuw. Ik vind sinds een paar dagen mama's telefoonhoesje ook het einde. Mama houd vaak haar telefoon voor mijn neus en ik ben er achter gekomen dat het ontzettend leuk is om het hoesje weg te slaan of proberen te pakken. Maar dat laatste wil nog niet goed, maar ik blijf proberen tot dat ik gefrustreerd word, maar dan houd mama op.
Ik vind het ook geweldig om te praten, of nou ja, brabbelen. Mama en papa snappen er namelijk geen snars van. Toch is het erg leuk. Iedereen, waaronder papa, mama, oom Bauke en mijn opa's en oma's, kijken altijd heel blij en pakken de camera erbij, maar weet je? Dan stop ik ermee en ga lachen!
Verder doe ik het ook erg goed. Ik groei goed en 3 dagen na de bevalling werd ik nog maar 1 keer per nacht wakker. Papa enn mama mochten al snel doorslapen want inmiddels slaap ik al meerdere weken door tot op zijn mist 6 uur en steeds vaker tot 7 uur. Maar soms zijn mama en papa wel heel traag met de fles. Dan heb ik honger, zitten ze eerst nog moeilijk te doen met een doekje die onder mijn kin moet en zit die eindelijk eens naar hun zin, duurt het nog eeuwen voor ze die speen eens in me mond stoppen, maar voordat ik echt kan gaan brullen, hebben ze de fles eindelijk in mijn mond.
Ik wil jullie vanaf nu vaker in mijn belevingswereld meenemen, dus er zal vaker een blog voorbij komen van mij! Maar het is natuurlijk wel door mama geschreven en dus eigenlijk hoe mama het beleefd, maar dat maakt mij niet uit, ze probeert het en soms duurt het misschien ietsjes langer want ik laat me nog niet echt plannen en geef mama niet altijd de tijd om te schrijven.
Tot snel!