Lieve papa,
In 1999 ben je overleden. Ik was nog jong, net een maand 8 jaar, mijn broertje nog jonger, hij was net twee maanden 6 jaar. Je was al lange tijd ziek. Je werd ziek toen mijn broertje nog maar 9 maanden oud was. Kanker... Wij wisten toen nog niet wat dat was. Ik heb ook geen herinneringen van die tijd. Ik was tenslotte bijna drie.
De momenten die ik nog wel weet te herinneren, was ik al wat ouder. Hou oud precies weet ik niet. Je hield erg van modeltreinen. Op zolder had je een hele baan uitgebouwd en er reden treinen rond. Zonder jou mochten we er niet komen, maar ik weet nog dat ik het helemaal geweldig vind. Net als dat we een keer met een grote modelboot en een klein sleepbootje. Bij de vijver liet je de boten in het water. Het kleine sleepbootje trok de grote boot voort. Vooral dat is me bijgebleven. Het leerde me dat klein zijn niet altijd uitmaakt, dat ook kleintjes grote dingen kunnen doen. Inmiddels heb ik een klein sleepbootje op mijn onderbuik bij de linkerheup laten zetten. Gebaseerd op deze herinnering.
Ik heb geen idee of jij een tattoo wel goed zou hebben gekeurd. Het is iets wat ik me al afvroeg voor ik hem liet zetten, toch ben ik er trots op. Het is een mooie herinnering en zo ben je toch een beetje bij me. Ik heb nog wel meer herinneringen aan je. Zoals dat je snel naar de winkel ging en mij en mijn broertje alleen thuis liet. Het was kort. Wij vonden echter de snoeptrommel en daar waren we van aan het eten toen je thuis kwam. Ik weet vooral nog dat we erg misselijk waren. Geen idee of je boos was. Dat kan ik me niet herinneren.
Door de jaren heen ben ik je meer gaan missen. Bij bepaalde gebeurtenissen vooral. Zoals met de diplomering van de middelbare school of van mijn opleidingen. Ik had graag geweten of je vond dat ik je juiste keuzes had gemaakt, of je het ermee eens zou zijn. Maar vooral ook toen ik trouwde afgelopen april, of nu met de zwangerschap. Ik weet inmiddels dat jij juist dit lastig vond. Niet dat je zou komen te overlijden, maar dat je mijn broertje en mij niet op zou zien groeien, dat je niet bij belangrijke dingen zou zijn.
Ik weet niet of je door hebt wat er hier gebeurd, in mijn leven of die van mijn broertje. Mocht dit wel zo zijn, dan hoop ik dat je blij bent zoals ik mijn leven nu voor elkaar heb. Dat je trots kunt zijn. Dat je weet dat ik nog regelmatig aan je denk en dat ik je mis, maar ook goede herinneringen aan je heb. En mocht je er niet zijn om toe te kijken, weet dan dat ik van je hou en dat ik veel aan je denk.
Liefs Daisy