Opnieuw een brief. Dit keer voor Damian nu hij er is en ik hem beter ken, maar ook nu er dingen in de wereld gebeuren.
Lieve Damian,
Inmiddels ben je alweer vier maanden. Wauw, wat gaat de tijd hard. Soms lijkt het alsof je er nog maar net bent en ben ik verwonderd over hoeveel je in die vier maanden hebt geleerd. Van een klein pakketje die weinig meer kon dan huilen, drinken en slapen, ben je inmiddels een vrolijke brabbelaar die zich op laat trekken als die zin heeft, die met steun rechtop kan zitten, die probeert om te rollen en wie breed lacht als ik weer eens hoofd schouders knie en teen met je zing en speel. Wat gaat het hard.
Waar het soms aanvoelt als of je er nog maar net bent, voelt het ook al heel gewoon dat je er bent. Als of je er altijd al was. Het dagelijks leven is al helemaal gevormd om jouw heen. Iedere dag is een nieuwe ontdekkingstocht waar zowel ik als je papa graag deel vanuit maken. We helpen je zoveel mogelijk om jezelf te ontdekken of om je dingen te leren. We zien je dag in dag uit vooruit gaan. Je slaapt al maanden door, weet precies wanneer het bedtijd is en je bent inmiddels zelfs aan de hapjes begonnen zodat we nog meer ritme voor je in kunnen bouwen.
Maar soms vraag ik me ook wel eens af of het goed is dat je op de wereld bent gekomen. Homo's en lesbiennes worden nog steeds niet volledig geaccepteerd, er is nog dagelijks veel geweld tegen hulpverleners, tegen mensen van hetzelfde geslacht die hand in hand lopen.. Iedere dag komt het voorbij. Je hoeft de tv maar aan te zetten en je ziet berichten over oorlog en mensen die op de vlucht zijn. Mensen hebben ontzettend veel vooroordelen en beoordelen je op alles. Wil ik je wel op laten groeien in een land waar nauwelijks word gekeken naar mensen die aan het eind van de maand niet meer kunnen eten en waar de ongelijkheid alleen maar groter begint te worden.
En dan heb ik het niet eens over de aanslagen. Steeds vaker worden er aanslagen gepleegd en dit komt ook steeds dichterbij. Mensen schuwen er niet meer voor om andere mensen op te blazen. Zelfs kinderen worden slachtoffer. Doen wij er goed aan om je in een wereld op te laten groeien waar aanslagen zowat maandelijks voorbij komen, als je het nieuws aanzet zie je alleen maar slechte dingen als oorlogen. Een oorlog waarvan de kans groot is dat die ook dichterbij huis gaat komen. Is het verstandig om met misschien wel zo'n vooruitzicht jouw te laten opgroeien?
Lieve Damian, je bent er nu. Hoewel ik meer stil sta bij bovenstaande dingen, ben je er. Je bent nog te klein om dit allemaal mee te krijgen en dat is maar goed ook. Je leventje is nog onbezorgd. Nu maak je je nog druk om dat de fles er niet snel genoeg in gaat of raak je gefrustreerd als je je duim niet in de mond houdt. Je wereldje is nog klein, maar zal voor jou al groot ogen. Zowel ik als je papa zullen er alles aan doen om je zo gelukkig mogelijk op te laten groeien. Ook in de wereld van vandaag. Niet alles zal mee vallen en je zal merken dat niet altijd alles meewerkt of dat het soms even tegenzit. Het hoort bij het leven. Zolang je maar weet dat papa en mama er voor je zijn. Als er iets is kan je bij ons komen en zullen wij proberen je te helpen.
Lieve kleine man, welkom in de wereld die nu ook jouw wereld is. Maak er wat van. Je kunt zelf al veel bepalen. Wij zullen je met alles steunen en er altijd voor je zijn. We houden van je.
Liefs mama
en ook een beetje papa, die nu nog niet weet dat ik dit heb geschreven.