De belangrijkste vraag die ik en Martin krijgen sinds ik zwanger ben, is de vraag of we weten wat het word. Tot maandag 8 augustus wisten we het niet. Maar net als de oma's en opa's waren ook wij erg nieuwsgierig wat het word en wachten tot de 20 weken echo, wilde we eigenlijk niet. Dat duurde nog zo lang. Iets wat vast de meeste toekomstige ouders wel zullen herkennen. Ik heb ook best bewondering voor mensen als mijn moeder die bij beide zwangerschappen het niet wilde weten. Ik krijg het niet voor elkaar.
De reden dat ik het graag wilde weten, is niet omdat het mij uitmaakt of het een meisje of een jongen is. Voor mij is het belangrijkste dat ik weet of alles goed met de kleine is. Maar het is wel erg makkelijk als je weet wat het word. Bijvoorbeeld voor de aanschaf van kleding. De meeste kleding is geslachtsbepalend en de kleding die dat niet is, ziet er, in mijn ogen, wel wat saai uit. Het is bijvoorbeeld meestal wit. Daarnaast is het ook wel makkelijk met de aanschaf van spulletjes, de inrichting van de kamer, de naam(of namen) en al dat soort dingetjes.
Het heeft ook wel nadelen. of nou ja, nadelen is een groot woord. Het heeft in mijn ogen ook wel iets magisch om het niet te weten. Mensen blijven raden: Ohh ik denk een jongetje. Of nee ik denk toch echt een meisje. En ook de verhalen van hoe je het kunt weten, al die leuke testen als de vorm van je buik, op welke zij slaap je(links is een meisje, rechts een jongen) en koude voeten is een jongen, warme voeten een meisje. Ook dat iedereen er wat over te zeggen heeft, vind ik ook wel weer grappig.
Bij ons, of nou ja, bij Martin in de familie zijn de jongens sterk in de meerderheid. Bij mij zijn het meer de meisjes, maar zoals iedereen weet bepaald de man het geslacht. De ouders van Martin wilden zich er niet over uitspreken. Ze durfden niet te gokken. Martin en ik dachten een meisje en ook mijn moeder was helemaal overtuigd van dat het een meisje is. Ondanks dat we heel sterk verwachten dat het een meisje gaat worden, hadden we wel een jongensnaam. Over de meisjesnaam deed ik moeilijk XD Daarvan hebben we nog geen naam. Ik vond de namen niet leuk, te vaak gebruikt of ook maar iets in iets in die richting. Iets wat misschien ook komt omdat ik verhalen schrijf en meestal een meisje in de hoofdrol heb en dus al een beeld heb bij veel namen.
Maar goed, eigenlijk praat ik erom heen. Sinds 8 augustus weten we wat het word en hebben we mijn moeder kunnen shockeren: Het is een jongetje! Super geweldig en leuk natuurlijk. Nu alleen de 20 weken echo afwachten om te horen of het met de gezondheid van de kleine wel allemaal goed is.