De koninklijke familie was afgelopen week veel in het nieuws. Onze koning, koningin en de prinsjes waren bij de olympische spelen in Rio en ze bleven niet onopgemerkt. Ze waren duidelijk aanwezig doordat ze ontzettend meeleefden met de sporters. Toen Epke viel, zag je de schrik op hun gezicht, als we het goed deden en een medaille haalden, waren ze aan het juichen. De koning omhelsde een van de sporters en praat ook normaal met ze, zonder gedoe. Dit gedrag bleef vooral in het buitenland niet onopgemerkt en er kwamen verschillende reacties.
Er waren negatieve reacties: Kan je het als koning wel maken om zo juichen? Kan je als koning te gewoon zijn, moet je niet wat afstand bewaren? Je bent een voorbeeld als koning, beheersing hoort daarbij en zo zijn er wel meer. Maar ook positieve: het gedrag van onze koning en koningin toont aan dat royals gewone mensen zijn.
Persoonlijk vind ik het geweldig dat ze zo normaal zijn. Waarom zouden ze niet zo mogen juichen voor onze sporters? Dat doe jij toch ook voor je land als je daar bent? Waarom zouden zij het dan niet mogen doen? Ze zijn betrokken bij onze mensen en ze zijn minder stijf als veel royals in het buitenland zijn.
Ik vind het mooi dat de kinderen naar een gewone school kunnen gaan, dat ze gewoon naar sport kunnen en ook onder mensen kunnen zijn. Natuurlijk zijn het royals en hebben ze een voorbeeld functie, maar is het dan juist niet mooi dat ze gewoon blijven? Dat ze blijven tonen dat het mensen zijn?
Ik hoop van harte dat de koninklijke familie blijft zoals ze zijn. Ze staan dicht bij het volk en dat mogen ze van mij blijven. Ze zijn betrokken en menselijk. Dat vind ik mooi om te zien en ik hoop dat ze dat zullen blijven.