Komende dinsdag ben ik 20 weken zwanger en de dag erna hebben we de, maar al te bekende, 20-weken echo. Best spannend, maar daarover later meer. Ik ben dus op de helft! Vandaar dat ik nu een lijst wil maken met mijlpalen in de zwangerschap tot nu toe.
1. De ontdekking van de zwangerschap.
Ik wist het eigenlijk een week voor de menstruatie al. Op een of andere manier voelde ik het aan. We hadden het dan ook al over een kleintje gehad. Beide wilde het graag, maar we lieten het op zijn beloop. Ik was de hele week al wat misselijk, niet fit en erg moe. We spraken af om op de dag dat ik ongesteld moest worden, de test te doen. Dat zou op een vrijdag of zaterdag zijn. Toch kon ik mij op donderdag niet langer inhouden en ben ik 's ochtends naar de winkel gegaan. Bij thuiskomst meteen de test gedaan en nog voor ik de wc uit was, was de uitslag er ook al. Zwanger! Ik was best in shock en heb eerst 3 kwartier voor me uit zitten staren. Toen kwam manlief thuis. Ik kon nog niet echt wat uitbrengen en heb hem alleen maar de test gegeven. Hij kwam spontaan niet meer aan de lunch toe. We waren allebei echt blij, maar het moest wel even zakken.
2. Eerste echo.
Wij hebben een paar dagen later al een echo laten maken. Vooral omdat we niet wisten hoelang ik nu al zwanger zou zijn. Het kon best al langer zijn aangezien ik de maand ervoor maar 1 dag nauwelijks ongesteld was geweest en dit was erg ongebruikelijk voor mijn doen. Dus de echo laten maken. Het was gewoon een echo van buitenaf op de buik. Aangezien ik erg dun ben, wilden ze eerst zo kijken. Een inwendige echo, zoals ze dat wel vaker doen, kon altijd nog. Maar de verloskundige kon meteen al bevestigen dat het waar was. Ik was echt zwanger!
3. Vertellen aan de ouders/schoonouders.
Meteen na de echo konden we ons ook niet inhouden. We zijn dezelfde avond nog naar mijn schoonouders gegaan. We hadden eerst nog wat leuks gekocht met een slabbetje, een speen en sokjes. Dit hadden we in laten pakken en dit hebben we ze uit laten pakken. Ze hadden het snel door. Erg leuke reacties natuurlijk. Ze wilden al graag opa en oma worden en net als mijn ouders, hadden ze ons dat ook wel kenbaar gemaakt. Ik moest helaas wel tot die zaterdag wachten tot ik het mijn moeder en haar vriend kon vertellen. Zij wonen iets verder weg. Ik had voor hun ook een cadeautje gekocht waar iets met opa en oma op stond. Het lastige was dat ik het eerst de hele dag nog stil moest houden. Ik zou namelijk eerst met mijn moeder winkelen. Het begon meteen al goed, want toen wij ergens iets dronken en een taartje aten, vroeg ze al hoe het ging en ik gaf, nog wel eerlijk, aan dat ik niet lekker was. Wat misselijk, moe enz. Ze begon meteen al over zwanger zijn. Oeps. Moeders zijn goed XD Ik maar wat om heen gepraat dat ik het die dag moest worden en daarna ook snel dit onderwerp afgesloten. Nog geen uur later zijn we gaan lunchen en voor het eerst at ik het bord helemaal leeg, iets wat anders nooit lukte. Het viel haar wel op, maar ze zei nog maar niks. 's avonds kon ik het dan eindelijk vertellen. We gaven ze de cadeautjes en ook dat lampje brandde meteen. En natuurlijk begon moeders over dat ik veel meer at en dat ze het meteen al zei. Maar kort gezegd, waren de reacties dus erg leuk.
4. Eerste echo waarbij je de kleine echt ziet
Met de eerste echo om te zien dat ik zwanger was, was er eigenlijk nog zo goed als niks te zien. Er was nog niks in te herkennen, voor de leken zeg maar. Maar een week of 4 later zagen we de kleine wel echt voor het eerst. Hij was ook al wat te herkennen. Het leek echt op een iniminie hummeltje en dat zat in mijn buik. Heel bijzonder.
5. Hartslag horen
Ik kan niet eens meer precies vertellen wanneer we hem voor het eerst hoorde, maar wat is dat bijzonder! Je hebt dan niet alleen een beeld bij de kleine, je weet ook dat het hartslag heeft. Het leeft dus echt. Daarvoor vond ik het nog wat onwerkelijk, maar dit was toch wel de bevestiging.
6. Geslachtsbepaling
Wij konden ons niet best inhouden tot de 20-weken echo, zoals ook al te lezen is. Met 16-weken hebben we dan ook een pretecho laten maken. Ten eerste vond ik het al geweldig om de kleine weer te zien, ten tweede was ik ook barstens nieuwsgierig. Mijn moeder en man zeiden een meisje, ik eigenlijk ook wel. maar op de echo zagen ze het duidelijk: een jongetje! Toeval of niet, voor een jongetje hadden we al een naam, voor een meisje nog niet, daar deed ik moeilijk over. Maar de naam is dus bekend! Super leuk toen we het hoorde en het blijft ook bijzonder.
7. De eerste keer de kleine voelen bewegen
Ik voel het past echt actief sinds 2 weken, maar rond de 16 weken, dat we de pretecho lieten maken, dacht ik soms al wat te voelen. Hoewel ik het niet zeker wist. Sinds twee weken is het echter wel heel duidelijk. Erg leuk en bijzonder. Gisteravond heb ik het mijn man ook kunnen laten voelen. Die reageerde helemaal verrukt.
8. De groeiende buik
Ik heb een nogal slank en dun postuur. Ik ga nu richting de 20 weken en ook nu kijken mensen erg verbaasd als ik zeg dat ik volgende week al 20 weken ben. Ze zien het nauwelijks. En ook ik moet zeggen dat ik het nog niet erg zie als ik kleren aan heb. Zonder kleren heb ik, zeker voor mijn doen, al een behoorlijke buik. mensen die mij kennen, zien het ook al meer.
9. Zwangerschapskleding.
Sinds 3 weken moet ik er ook aan geloven. Mijn normale spijkerbroeken zitten voor geen meter meer. Eerst wilde het nog wel, maar steeds meer broeken zaten niet lekker meer. Uiteindelijk toch maar de broek gekocht. 1 week geleden, betrapte ik mezelf erop dat ik ook steeds mijn shirtjes naar beneden aan het trekken was. Oeps. er moesten dus ook andere shirtjes komen. Ook me zomerjas begint wat strakker te zitten, maar daar hou ik het nog wel even mee vol. Een nieuwe winterjas moet sowieso komen. Die gaat tegen die tijd echt niet meer passen.
Tot zover de mijlpalen tot week 20. Ik heb het tot nu toe als erg bijzonder ervaren.