Vandaag weer eens een brief. Een brief voor mijn kleine man die 22-07-2017 alweer een half jaar oud is. Het is dus ook een mooie tijd om even stil te staan bij dit moment.
Voor mijn lieve kleine man, Damian,
Inmiddels ben je een half jaar bij ons. Wat is dat half jaar snel gegaan. Van een klein mannetje die totaal afhankelijk was van ons, ben je inmiddels een kleine man die geluidjes maakt, uitgebreid lacht en meestal vrolijk is.
Inmiddels ben je zelfs al zover dat je probeert te kruipen. Je pamperkontje is hoog in de lucht, zelfs als je af en toe in de box slaapt. Zo af en toe lukt het je ook je tegelijkertijd omhoog te drukken met je armen waardoor je al op handen en knieën staat. Tot nu toe ben je zelf daar nog het meeste verbaasd om.
Je leert iedere dag weer bij. Wij hebben het ontzettend getroffen met jou. Je bent doorgaans best makkelijk. Slaapt al maanden door en bent eigenlijk altijd vrolijk en gelukkig. Je bent een lieverd. Steeds meer ontdekken we je karakter en jij ontdekt steeds meer van jezelf.
We kunnen lachen om jou en je lacht zelf dan breed mee. Je opa's en oma's zijn gek op je. Je herkent ze inmiddels en bent blij als je ze ziet. Ze zien je allemaal graag. Zelfs op straat kijken mensen je na. Ze vinden je allemaal lief. Ook in je nieuwe buurt heb je al meer harten voor je gewonnen. Je bent er de jongste inwoner van de straat en dat vind niemand erg.
Het is een half jaar geleden dat je ons leven op de kop zette. Wie had gedacht dat zo'n klein mannetje zoveel geluk met zich mee kan brengen?
Lieve kleine man, je hebt nog vele jaren met ons te doen en nog veel meer ontwikkelingen te gaan. Papa en mama houden van je en zullen bij je zijn. Wat er ook gebeurd. We houden van je.
Liefs Mama en een beetje papa.